Bundan 60 yıl önce…Kemaliye Tuğlu köyü ilk okulunda son sınıf öğrencisiyim. Okul temsilcisiyim ve öğrtemenimiz rahmetli Selahi Tozan ın yardımcısı gibiyim. Okulda her sene 23 Nisan bayramı ,köylününde katılımıyla kutlanırdı.
O sene ben ve arkadaşlarım kutlamalar için görevliydik. Okul mevcudu yanlış hatırlamıyorsam 40-50 kişi civarındaydı. Okulda ahşap bir kürsü vardı, bayramlarda kullanılırdı. Kürsüyü okul bahçesine çıkardık. Ardıç dalları ve o sıralarda çiçek alan sarı renkli, 23 Nisan çiçeği adını verdiğimiz çiçeklerle süsledik. Okulda çok sayıda bayrak vardı. Okul ve çevresini bayraklarla donattık. Ayrıca büyük ebatlı bayrakda ip gerilerek okul bahçesine asıldı, çok görkemliydi.
23 Nisan dan önce köyde ev ev dolaşarak oğlak vereceklerin listesini yaptım. Oğlak etli bulgur pilavı pişirmek adettendi.21 aile oğlak vermeyi vaat etmişdi. 23 Nisan sabahı erkenden köyü dolaşarak oğlakları topladık. “Keskinin evliyası” adında yatır vardı. Oğlaklar orada kesilecekdi.Oğlaklar genellikle orada kesilirdi. Kesim işini köyün büyükleri yaptı. Oğlakların etleri, kazanlar, toplanan tereyağı ve bulgurlar kutlamaların yapılacağı köyün yaylası olan Başköy e gönderildi. Köyle Başköy arası yürüyerek takriben 1 saat kadar çekiyordu. Pişirme işini İstanbul da da aşçılık yapmış olan rahmetli Salim dayı yapacakdı. Bizler, yani tüm okul öğrencileri ve köylüler okul bahçesinde toplandık. Öğretmenimizin nezaretinde istiklal marşı ile tören başladı. Önce konuşmalar yapıldı.Şiir okuyacak öğrenciler kürsüde şiirlerini okudu.Ben de “ Dur yolcu durup bastığın bu toprak bir devrin battığı yerdir“ diye başlayan şiiri okudum.Topluca marşlar söylendi. Okuldaki tören bittikden sonra elimizde bayraklarla Başköy e doğru yola çıkdık.Bayrak taşımayı çok seviyordum.Yol boyunca aralıklarla marşlar söyledik. “ Erginlik savaşı gençleriyiz biz “, “ Dağ başını duman almış; Gümüşdere durmaz akar “, “ Ankara nın taşına bak “, “ Eskişehir Eskişehir yalçın kaya sarp yeri” diye başlayan marşları sıkça söylerdik. Başköy e vardıkdan sonra davet ettiğimiz komşu yeşil yamaç köyü öğretmuen ve öğrencilerini karşılardık.
Öğretmenleri bizim köylü M.Salih Alpaslan dı.Hep birlikde kaynaşdık, oyunlar oynadık,yarışmalar yapdık. Diğer tarafda kazanlarda oğlak etleri ve bulgur pilavı pişiyordu.Öğrenciler ayrıca evlerinden bohçalarla kaygana( bir nevi şekerli omlet) , pestil,ceviz, badem, kuru dut gibi yiyecekler de getirmişlerdi. Yemekler pişdikden sonra oğlak etli bulgur pilavı dağıtıldı.Öğrenciler üçer,beşer guruplar halinde yedi. Yemekler yendikden sonra dönüş hazırlığı başladı. Komşu köy öğrencileri ile vedalaşdıkdan sonra toplandık ve yine bayraklarımızla marşlar söyleyerek köye döndük. Son günlerde medyada milli bayram kutlamaları tartışmaları yapılıyor.
Aklıma geldi. 60 yıl önce arabanın ve yolun olmadığı Doğu Anadolu nun bir dağ köyünde ; ayağımda çarıkla katıldığım coşkuyla kutlanan bir 23 Nisan bayramını özetlemek istedim. Bu günün global dünyasında çağdaş toplumlara ayak uyduralım.Ama; istiklal savaşını, cumhuriyetin ilkelerini, kimliğimizi unutmadan…